İran Kedisi (Persian)

İran Kedisi Irkının Karakteri

Eğer etrafta hiperaktif patlamış mısır gibi zıplayan bir kedi istiyorsanız, İran Kedisi (Persian) edinmeyin. Durgun, uyumlu kedilerden hoşlanıyorsanız, İran Kedileri (Persian) mükemmel arkadaşlardır. Periyotlarla sevdiğiniz kanepenizde yayılmaya da bayılırlar. İran Kedisi sahipleri, İran Kedilerinin de en az diğer kediler kadar zeki olduklarını sadece diğer türlere göre daha az meraklı olduğu belirtmekten çekinmezler.

İran Kedileri (Persian) insanlara çok düşkündür, ama onurlarını verecekleri kişi konusunda seçici olurlar. Onların sevgisini ve güvenini kazanmak zorundasınız. Nazlıdırlar ve ilgi isterler, sevgi için can atarlar. Ancak bazı kedilerin yaptığı gibi sizi rahatsız etmezler. Yanısıra, eğer yeteri kadar dikkat göstermezseniz, hissiyatlarının biliniyor olmasını isteyeceklerdir.

İran Kedisi (Persian) sahibi olmak bağlılık gerektiren bir zaman alır. Güzel kürklerinin görünümü ve birbirine dolanmaması için günlük tımarlanmaya ihtiyacı vardır. Çünkü uzun kürklerinin koyun gibi bir hali vardır ve İran Kedisi (Persian)ların sadece ev içinde yaşaması gerekeceği göz önünde bulundurulmalıdir. Çoğu İran Kedisi (Persian) düşkünleri, tüylerinin en azından bir bölümünün kıvrılmasına dikkat etmelidir. Özellikle kıç ve anüs bölgesinde dışkı birikiminden kaçınılmalıdır. Eğer kedi, yakın zamanda gözükmeyecekse bu temizliğin yapılmış olmasına dikkat etmeniz gerekir.

İran Kedisi Irkının Özellikleri

Yıllar boyunca, İran Kedilerinin yüz tipleri çok aşırıya kaçmıştır. Bazı İran Kedisi (Persian) hayvanları, soya zararlı olabileceğini düşündüklerinden bu onlar için sorun olmuştur. Özellikle bazı kaydedilen üst solunum yoluyla ilgili olan sorunlar, acıklı suratları, gözlerindeki kapanış bozukluğu ve doğum sorunları olmuştur. Sonradan pekingese dog olarak isimlendirilen Peke-face kırmızı İran Kedisinin (Persian) daha bile fazla yüz düzenlemeleri olmuştur. TCA ( Geleneksel Kedi Birliği ), daha az yüz düzenlemeleri olanlar için Doll Face İran Kedisi (Persian) ismini tanımladı ve tanıtımını yaptı. Bu çeşit bir tanımlama daha iyi bir izlenim bırakmıştır.

İran Kedileri (Persian) pek çok renkte ve modelden gelir. Bu renk çeşitliliği, kendi türünden geldiği sürece, tür seçiminin tarihini barındırır. Türler mükemmeli seçmede uzun ve zorlu bir yolculuk geçirmiştir ve her türün genellike birkaç favori özelliği olur. Çok fazla renk ve çeşitliliğin içinde 80‘den fazla varyasyon vardır. Vücut ve yüz çeşit farklılıkları bir renkten ötekine azar azar geçer. Sonuç olarak karar verecekler için daha çok seçenek vardır. Bu genel denge, bağımsız kişisel özellikler için çok önemlidir.

İran Kedisi Irkının Tarihçesi

İran kedileri (Persian) uzun süredir saltanatlarının keyfini sürmektedirler ve ilk modern kedi şovunun olduğu Londra Crystal Palace’ta 1871‘den beri görünür bir şekilde öne çıkmışlardır. Bu ünlü olay, kedilerin sevgili babası lakaplı Harrison Weir tarafından organize edilmiştir. Pek çok tür, bugün bile devam eden bir üstünlük başlatarak tür temsilcileri tarafından sunulmuştur.

İran kedileri (Persian) 125 senedir çevremizdedir. Modern persian ve angora türünü içeren uzun tüylü kediler ilk olarak 1500‘lerin ortalarında Avrupa’da görülmüşlerdir ve tarihi dökümanlara göre, Roman ve Fenikelilerin karavanlarında şimdiki Iran ve Türkiye taraflarında insanlara tanıtılmışlardır. Araştırmacılar uzun saç çekinik geninin kedi popülasyonunda, Persia taraflarındaki büyük dağların oralarda gelişigüzel açığa çıktığına inanmaktadırlar. Persian kedisinin Avrupa dünyasına 1600‘lerde Italyan gezgin Pietro della Valle ‘nin(1586-1652) getirdiğine inanılır. Angora ve Persian kedileri Pietro’nun el yazılarında görülmektedir. Persian kedilerini, uzun gri tüylü, ipeksi, parlak kürklü olarak tanıtmaktadır. Persiadaki Khorazan ilinde yer edindiklerini not almış ve Hindistana Portekizliler tarafından getirilmiştir.

Diğer gezginler Persian ve Angora kedilerini Fransa’ya ve Ingiltere’ye götürmüş ve onlara o yıllarda “Fransız kedisi” demişlerdir. Bu kediler kısa sürede Britanya’da ünlü olmuş. Bu zaman boyunca ve yüzyıllar sonra Türkler, Angora ve Persian kedi varyasyonlarını birbirleriyle çiftleştirmişlerdir.(ALINTIDIR)